Ideowiec Marek Edelman

Na tym polega moja rola. Pan Bóg już chce zgasić świeczkę, a ja muszę szybko osłonić płomień, wykorzystując Jego chwilową nieuwagę. Niech się pali choć trochę dłużej, niż On by sobie życzył. To jest ważne: On nie jest za bardzo sprawiedliwy. To jest również przyjemne, bo jeżeli się coś uda - to bądź co bądź Jego wywiodło się w pole... - Wyścig z Panem Bogiem? Cóż za pycha! - Wiesz, kiedy człowiek odprowadza innych ludzi do wagonów, to może mieć z Nim później parę spraw do załatwienia. A wszyscy przechodzili koło mnie, bo stałem przy bramie od pierwszego do ostatniego dnia. Wszyscy, czterysta tysięcy ludzi przeszło koło mnie. Oczywiście, każde życie kończy się i tak tym samym, ale chodzi o odroczenie wyroku...
Hanna Krall, Zdążyć przed Panem Bogiem.

Zmarły przed dwoma miesiącami Marek Edelman był człowiekiem wyjątkowym, o wyjątkowym życiorysie i o wyjątkowej odwadze. Mówił i pisał o Powstaniu w Getcie Warszawskim z do bólu okrutną szczerością. I kiedy na nowo czytam Zdążyć przed Panem Bogiem, odkrywam z satysfakcją, że ta szczerość jest piękna. W niczym nie umniejsza tragedii społeczności żydowskiej, w niczym nie umniejsza bohaterstwu powstańców.

Lewicowiec, agnostyk wadzący się z Bogiem, ideowiec w czystej postaci. Jego idea leczenia ludzkich serc, by odroczyć wyrok śmierci ma w sobie coś głęboko humanistycznego, co pociąga i zmusza do zamyślenia nad sensownością własnego powołania.